เรามัก....กระโดดข้ามความรู้สึกเจ็บ
เพื่อ...ต้องการความรักที่อยู่ข้างหน้า
ความรักที่ไม่มีวันคว้ามันมาครอบครอง
..........
เราสนองความต้องการของหัวใจ
โดยไม่สน..อะไรที่มันจะตามมา
น้ำตา..ความผิดหวัง..ความเสียใจ
ที่มันอาจจะเกิดขึ้นแน่ๆกับความรักที่ไม่แน่นอน
รวมไปถึง..."รักที่เป็นไปไม่ได้"
...
มีหลายทางที่เราสามารถเลือกที่จะเดิน
เดินไปเส้นทางอื่นที่มันอาจจะดูโล่ง
กว้าง. ปลอดโปร่ง
และเป็นไปได้มากกว่า.มากกว่าเส้นเดิม
.ว่าเราจะเดินไปได้...อย่างสบายๆ
แต่เรากลับเลือกเส้นทางสายเก่า
เส้นทางที่เรารู้ปลายทางอยู่แล้ว
ว่ายังไงมันก็ตัน..ไร้ทางออก
เหมือนเดินเข้าไปเพื่อขังตัวเอง
ไร้ทางออก...แต่มันก็มีความสุขดี
สุขที่อย่างน้อยเรายังได้เลือกเดิน
เลือกทำในสิ่งที่เราอยากทำ...
ทำในวันที่เรายังมีโอกาส
ทำได้ในระหว่างที่ตอนนี้....
มันยังไม่ถึงปลายทาง
"ปลายทางที่มันคือจุดสิ้นสุด"
จุดที่เราต้องปล่อยจริงๆ แม้ไม่อยากปล่อย
มันก็ต้องปล่อย... :)
เมื่อปลายทางนั้น..ไม่ใช่เราที่จะสามารถ
เดินต่อไปกับเขาได้อีก...
ตอนนั้นคงเสียใจไม่น้อย... :)
แต่ถ้าลองมองย้อนกลับไป....
เราไม่ทำอะไรเลย..ในวันที่เราทำได้
เราอาจจะเสียใจไปมากกว่านี้
เราไม่ได้ตั้งใจจะเลือกเส้นทางนี้
เส้นทางที่ทำให้ตัวเองเจ็บ
และก้าวเดินไปยังไงก็ลำบาก
เราเลือกเพราะเราอยากจะเดินด้วย
ยังอยากจะดึงมือของเธอให้ลุกขึ้น
ในวันที่เธอหกล้ม
ยังอยากเดินไปข้างๆเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยว
อยากคอยมองใกล้ๆเวลาที่เธอเป็นอะไร
เรายังสามารถที่จะวิ่งไปปลอบใจเธอได้ทัน
......
เส้นทางสายนี้เราเลือกแล้ว
เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้...
ความรู้สึกหน่ะหรอ? เอาจริงๆก็แอบเจ็บ
แอบมีน้ำตาบ้าง..
แต่เชื่อไหม ?
เรามีความสุขมากกว่าปล่อยให้
เธอหายไป...และเดินแยกกันไปตอนนี้
....
หากยังพอมีความรู้สึกดีๆให้เราบ้าง
เราขออยู่ข้างๆเธอ..ไปจนกว่า
จนกว่าวันที่เธอ..ไม่ต้องการเราแล้ว
..........
โปรดอย่าผลักไส โปรดอย่าเพิ่งไล่
เพื่อให้เราเลือกเส้นทางทางเดินไหม
เราไม่ทรมานหรอก...
เราทรมานก็เพราะเธอหายไปและไล่เรานี่แหละ
ไม่เป็นไรนะ....เราไม่เป็นไร
....
ขอเพียงโอกาสให้อยู่ข้างๆ
หรือมองห่างๆก็ได้ :)
ถึงเวลานั้นเราจะไปเอง
โปรดอย่าผลักไสความรักของเรา
เราเข้มแข็งพอที่จะจัดการความรู้สึก
ตัวเองได้ :)
#someone like you
#คิดถึง
