วันพฤหัสบดีที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

ฉันเมาหรือเปล่า

วันที่ 26/2/58
วันที่ไปเลี้ยง การได้รางวัลใหญ่รองชนะเลิศผูกมิตรขนะใจ ซีซั่นแรก ที่ ปอกุ้งเผา 
ข้าง เซนทรัลปิ่นเกล้า สิ่งที่สงสัยคือ
ฉันกินเหล้าในปริมาณที่มากพอสมควร
แต่ฉันก็มีสติพอที่จะเดินไปอ้วก
มีสติ ที่จะมองดูกระเป๋า กับ ไอไฟน
มีสติ ที่จะดูน้องอีกคน ที่เดินพล่านไปหน้าเวที
มีสติ ที่จะรู้ว่าเหล้าแก้วใหนที่เพื่อนชงเข้มเกินไป
มีสติ ที่จะหยิบ โทรศัพท์ มาถ่ายรูปให้เพื่อน
แต่ทำไม⁉️ฉันถึงเต้นได้ขนาดนั้น 
                ทั้งๆที่ฉันขี้อาย
ทำไม⁉️ ฉันถึงเดินเซ
ทำไม⁉️ฉันถึงถอดรองเท้า แล้วเดินเท้าเปล่า
ทำไม⁉️ฉันถึงร้องไห้เวลาฟังเพลงที่มันโดน
ทำไม⁉️ฉันถึงกล้า ที่จะลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้
            แล้วแหกปากร้องเพลงเสียงดัง
ทำไม⁉️ฉันพูดรัวลิ้นได้ขนาดนั้น
ฉันรู้ตัวและมีสติ จดจำทุกอย่างได้
แต่ตอนนั้นฉันควบคุมสิ่งที่ฉันเป็นไม่ได้
ฉันคิดว่า การเมา คือ หนทางปลดปล่อยตัวฉันเอง ฉันถึงไม่เก็บสิ่งที่ฉันอาย ไว้ในตัวอีกแล้ว พอมีสติ แล้วนึกย้อนไป ทำไมตอนฉันเมาฉันถึงมีความสุขนัก  
  ถ้าอย่างนั้น ฉันจะใช้ชีวิตแบบคนเมาละกัน
ฉันจะเลิกอาย และทำอย่างที่ตัวเองอยากทำ
และมีความสุขกับชีวิตให้มากที่สุด



ตอนเริ่มต้น ทุกคนดูดีกันหมด
เดินยังเซ
เริ่มชูสองนิ้ว
ก็ยังมีสติ และคิดว่าควบคุมทุกอย่างได้
แต่ทำไมฉันถึง❌❌

วันจันทร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

บันทึกของเด็กหญิงรัก

จเมื่อคืนตอนนั่งรถเมล์สาย 99 กลับบ้าน
ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเพลินๆ
มีชายคนนึง หิ้วจักรยานขึ้นมาบนรถเมล์
ทุกคนบนรถ ต่างจ้องมองด้วยอารมณ์ที่หลากหลายกันไป
แต่เด็กหญิงรัก กลับคิดได้ ว่า
เราไม่ควรอายที่จะทำอย่างที่ใจต้องการ
ถ้าการกระทำนั้นไม่ได้ไป สร้างความเดือดร้อนให้ใคร
และควรกล้าแสดง ความรู้สึกตัวเองออกมา 
ตามการใช้ชีวิตประจำวัน ว่าแล้ว
พอรถเมล์จอด ชายคนนั้น ก็หิ้วจักรยานลงรถ
แล้วปั่นมันต่อไป
เด็กหญิงรักได้แต่มองด้วย 
สายตาชื่นชม ปนประหลาดใจ