ชีวิตเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
แล้วไม่รู้จะตอบเค้าว่ายังไงบ้างไหม
อนาคตคิดว่าจะทำอะไร รู้หรือยัง?
เป็นคำถามง่ายๆ อาจจะต้องการคำตอบ
หรือไม่ต้องการ หรือแค่ถามแค่ให้คิด
ก็ไม่แน่ชัดนัก
แต่เรามักจะไม่มีคำตอบให้เสมอ
ไม่เคยรู้ว่าตัวเอง ต้องการอะไรกันแน่
ผู้คนมักบอกเราบ่อยๆว่า ชอบคุยกับเรา
สบายใจที่คุยกับเรา
นั่นเป็นเพราะ ตัวเราเอง
มีความรู้สึกไว ต่อความคิดของคนอื่น
จับความต้องการของคนอื่นได้
เลยทำในเรื่องที่เค้าชอบ ให้กับเค้าได้
เมื่อฟังใครแล้ว เราจะรู้ทันที
ว่าจะพูดยังไงให้เค้ารู้สึกดีได้
เพราะเราอยาก"ให้"กับเค้า
เราเลือกที่จะให้มากกว่ารับ
เราเลือกที่จะไม่สำคัญอะไรเลย
ก็แค่....
อยากเห็นเค้าสบายใจ และปล่อยวางลง
มันเป็นสิ่งดีที่เรารู้ความต้องการของ
คนอื่นได้ง่าย มันเอื้อต่อการทำงาน
เราสามารถอยู่กับคนได้ทุกประเภท
และแสดงออกของเรา
กับทุกคนไม่เหมือนกัน
เพราะ คนแต่ละแบบชอบไม่เหมือนกัน
แล้วเราก็รู้ในความชอบนั้น
เราถึงโต้ตอบ และกลมกลืนกับผู้คน
ได้มากมาย เช่นนี้
และนี่คือ สิ่งที่คนอื่นเห็น
แต่สิ่งที่เราเห็นตัวเองหล่ะ
คืออะไร...
ถ้าเราอยู่ท่ามกลางผู้คน
เราจะโฟกัส จุดสำคัญออกไป
จากตัวเอง และโต้ตอบในสิ่ง
ที่คนอื่นชอบ ได้เสมอ
เราถึงไม่ค่อยรู้ และใส่ใจ
ในความต้องการของตัวเอง
และมักจะมีคำพูดบ่อยๆกับตัวเองว่า
สำหรับเราแล้ว"ยังไงก็ได้ทั้งนั้น"
คำถามข้างบนสุดทำให้ฉุกคิด....
Who i am?
What i want?
เป็นที่มาของ อาการติสแตก
มันเป็นเหตุผลที่เราชอบอยู่คนเดียว
ในหลาย ๆ ครั้ง
เป็นเหตุผลที่เราชอบทำตัวหายไป
จากสังคมรอบตัวเรา
มันเป็นเหตุผลที่ ทำไมบางที
เราถึง เศร้า หรือ เหงาแปลก แปลก
เพราะเรากำลังตามหาตัวเอง
ตามหาการประจักษ์
ต่อส่วนลึก....
ในความต้องการของตัวเอง
ภาพในหัว คือ ภาพที่ตัวเองเดินไป
ในที่กว้างๆไม่มีใคร แต่เดินไปคนเดียว
อิสระ ได้ปล่อยวาง....
ได้คุยกับตัวเอง ฟังเสียงตัวเอง
สักวันเมื่อเราไปเจอสถานที่นั้น
เราจะใช้เวลา อยู่กับมันให้นาน
เท่าที่ใจตัวเอง อยากจะอยู่...
และคงไม่กลับไปตอบคนที่เคยถามเรา
แต่จะตอบคำถามในใจตัวเอง เบา เบา
ว่าชีวิตนี้ เราเองต้องการอะไรกันแน่..
แด่หัวใจในวันที่ จะกลับมาหาตัวเอง..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น